ویگل یکی از مکان های باستانی کاوش شده توسط باستان شناسان است که می تواند به عنوان یک سایت باستانی به ایران و جهانیان معرفی شده و تاریخ و فرهنگ کهن مردم این سامان را مورد شناسایی دقیق و مستند قرار دهد.
این محوطه باستانی در زمان حاضر به لحاظ توپوگرافی مرکب از تپه ماهورهایی است که سطح آنرا درختچه های تاغ و گز که در برخی قسمتها از تراکم زیادی برخوردارند، پوشانده است. در منتهی الیه شرقی و غربی این محوطه دو قلعه به فاصله حدود ۶۰۰ متر وجود دارد که بقایای معماری آنها با وجود تخریب های عمدی چند دهه گذشته همچنان پا برجاست.
بین دو قلعه، گسترش رو به سمت جنوب، بقایای یک شهر بزرگ اسلامی متعلق به قرون اولیه تا قرون میانی اسلامی را نشان می دهد. در مرحله اول بررسی محوطه ویگل آثاری دال بر وجود استقرار دوره ایلامی نیز از آن بدست آمد که حاکی از قدمت دیرین آن است و سابقه تاریخی آن را تا هزاره دوم پیش از میلاد به عقب می برد.
در این محوطه آثار معماری قابل توجهی شامل بقایای بافت های مسکونی و منازل به صورت منفرد وجود دارد که نشان دهنده غنای آن است. محوطه باستانی ویگل از قابلیت بسیار بالایی برای بررسی، پژوهش و کاوش‌های باستان شناسی برخوردار است.
کاوش های انجام شده کنونی در ویگل، نشان می دهد که وسعت این منطقه نزدیک به ۱۰۰ هکتار می باشد. محور ساختمان‌سازی در این منطقه از شمال غرب به جنوب شرق است. داده‌های بدست آمده از کاوش‌های باستان‌شناسی، وجود یک آتشگاه ساسانی در بخشی از این محوطه را به اثبات رسانید.
برای بررسی و مطالعات ژئوفیزیکی در این قلعه از روش ژئورادار استفاده شده است
با تشکر از سازمان محترم میراث فرهنگی