آتشکده ساسانی
این آتشکده درون محوطه تاریخی وسیعی قرار دارد که از دوره پیش از اسلام تا دوره های مختلف اسلامی آباد بوده است.
پلان این ساختمان آتشگاهی چلیپایی شکل و مانند چهار طاقی های دوره ساسانی دارای چهار دهانه ورودی است. در مرکز ساختمان نیز بقایای یک آتشدان منحصر به فرد از دوره ساسانی با تزئینات گچبری قرار دارد. در اطراف پایه آتشدان و ورودی سطح آتشگاه نیز بقایا و قطعات گچبری زیبایی از همین عصر به دست آمده است.
مطالعات ژئورادار توسط آقای مهندس علی ناجی در آتشکده ساسانی
بنا بر اظهارات سرپرست کاوش محوطه این ساختمان از جنس چینه بوده و با گل ساخته شده است. کف و ازاره های آن دارای روکش گچ است که چند بار تجدید و اصلاح شده و نشان می دهد این ساختمان مدت زیادی مورد استفاده بوده است. همچنین بدنه های آن نیز از ازار به بالا با رنگ قرمز اخرایی رنگ آمیزی شده است. در حین حفاری مشخص شد که این ساختمان پس از انتقال شهر به دوره اسلامی تخریب شده و طی قرون اولیه اسلامی تغییر کاربری پیدا کرده است.
پایه آتشدان به دست آمده در این منطقه در نوع خود بسیار بی‌نظیر است و برای اولین بار است که با آن برخورد می‌کنیم .البته پیش‌تر نمونه‌های دیگری در پارس جنوبی و یا شرق مازندران از این نمونه دیده شده است. این پایه همانند یک نخل وارانه است که دارای ۳۸ پره است که ساختار مغز آن را قلوه سنگ و ساروج تشکیل می‌دهد و بسیار محکم است و یک روکش بدنه دارد.
مطالعات ژئورادار توسط شرکت اکتشاف زمین ابزار در آتشکده ساسانی
این آتشگاه دارای چهار ورودی است که بالای این ورودی‌ها با رنگ قرمز تزئین شده است. محور ساختمان سازی در این منطقه از شمال غرب به جنوب شرق است که از ابتدای دوران ساسانی در این منطقه به سبب ویژگی آب و هوایی لحاظ شده است .
در حال حاضر که این متن را برای شما مینویسم یعنی دی ماه سال ۱۴۰۱ هنوز عملیات باستان شناسی در این منطقه بطور کامل به انجام نرسیده و حفاری‌ها ادامه دارد.